مادرى چون خديجه دارد ، مادرى كه در طول سه سال حصر طاقت فرساى مسلمانان در شعب ابى طالب در اداره امور مسلمانان با بذل اموال خويش سهم به سزايى داشت. خديجه تمام مصائب كمرشكن مكه را دوش به دوش پيامبر بر خود هموار ساخت و بي حرمتيها و شماتت ها را به جان خريد تا اسلام را يارى نمايد. بلى خديجه اسوه صبر و استقامت و نمونه عشق و ارادت است و زهرا دختر اين مادر است. از كوزه همان برون طراود كه در اوست! حضرتش به سبب نسبى وارث والاترين كمالات و مراتب انسانى است كه از ناحيه وجود مقدس رسول گرامى اسلام به ارث برده است. تاريكى ها به جمالش روشن و همه صفات و فضائل انسانى او در نهايت خوبى است: بلغ العلى بكماله كشف الدجى بجماله حسنت جميع خصاله صلوا عليه و آله!
ايمان ، زهد ، سخاوت و ايثار او ستودنى است! اگر ام ابيها را اسوه عمل به دستورات نورانى منشور هدايت بشريت (قرآن) بناميمش غلو نكرده ايم كه وى اولين عامل به آيه و يطعمون الطعام على ….. ” بود و داستان زيباى سه روز روزه بى افطار و اطعام تهيدستان كه چه كسى است كه آن را نشنيده باشد. همچنين مى توانيم القاب زيباى راضيه و مرضيه او را در يا ايتها النفس المطمئنه… بيابيم. اى كاش خداوند ياريمان كند تا گوهر وجوديش را همان گونه كه بوده و دور از غلو بيابيم و به عنوان الگويى تمام عيار پيرو او ، همسر و فرزندان شريفش باشيم!
نگارنده : لیلی عرفانی(حسن نسب)
