به گزارش سیمای مهندس، مسعود کریمی از فعالان صنعت ساختمان نوشت:
روح آقای مهندس ترکان شاد! خدمات ایشان برای جامعه مهندسی فراموشناشدنی است؛ یکی از طلاییترین دوران ایشان اما روزگار وزارت عباس آخوندی بود. وقتی وزیر کارنکن کابینه تدبیر و امید برای نابودی نظاممهندسی ساختمان کمر بسته بود. آقای مهندس ترکان مردانه مقابل ایشان ایستاد؛ از شرافت مهندسی دفاع کرد. از حیثیت سازمانی که بیپناه مقابل دولتی قرار گرفته بود که رابطه چندانی با علم و مهندسی نداشت.
.
هشت سال گذشت؛ آقای روحانی همچنان رئیس این جمهوری باقی ماند. هشت سالی که سفرههای مردم حسابی آب رفت. چه مردان شرافتمندی که از «نداری» شرمنده زن و بچه شدند. چه فرصتهای طلایی که برای اعتلای معیشت این جامعه ارزشمند از دست رفت. صنعت ساختمان اما بیشتر از همه به قهقرا رفت. صنعتی که میتوانست پیشرانه اشتغال و رشد اقتصادی ایران باشد، با بیمهری تمام مواجه شد. «صنعت ساختمان» به کُما رفت.
.
دولت روحانی ولکُن جامعه مهندسین ساختمان نیست؛ آخرین اقدام مخالفت با افزایش تعرفه خدمات مهندسی است. جایی که نظاممهندسی تهران حسب تورمهای عجیبوغریب تقاضای افزایش ۵۰درصدی تعرفه خدمات را داشت. نشد؛ آنطور که فارس گزارش کرده در جلسه کمیته ۵نفره تهران هیچکدام از اعضای اغلب دولتی این کمیته حاضر به پشتیبانی از حقوق جامعه مهندسی نبودهاند. علیرغم آنکه گلپایگانی معاون شهردار تهران نیز با پیشنهاد میرجعفری موافقت کرده است.
.
آقای رئیسجمهور! کاش این چند صباح واپسین را بیشتر کنار مردم بودید؛ کنار مهندسانی که حالا سربند ناملایمتهای مداوم شما با صنعت ساختمان بیشتر از گذشته گرفتارند. شانههای نحیف اما غیرتمندشان زیر فشار گرانی خموده است. این تعرفه نظارت، این چندرقاز دستمزد خدمات مهندسی تنها محل درآمد آنهاست. صورتشان را با سیلی هم که شده سرخ میکنند، اما عزتمندتر از آنانند که به امثال حضرتعالی رو بزنند.
.
به خیرات روحانی و دولتش امید نیست. ما مردم، جامعه مهندسی باید هوای همدیگر را داشته باشیم. هرچه سریعتر کار را باید تمام کرد. چارهای جز صندوقهای رأی نیست. برای تحول در صنعت ساختمان باید جنگید؛ قاطعانه ایستاد و بههرکسی که مانند «روحانی-آخوندی» فکر میکرد، «نه» گفت. هرکسی که چشم دیدن اعتلای مهندسان ساختمان را نداشت. «همبستگی جامعه مهندسی» نویدبخش روزهای خوب است و راقم این سطور بعنوان عضو کوچک جامعه مهندسی جز برای اعتلای مهندسین و اصلاح امور قلم نرانده و قدمی برنداشته است.